Op de middelbare school hoorde ik voor het eerst een gedicht dat me mijn hele leven is bijgebleven. Dankzij mijn docent Frans (bedankt, meneer Aalbers!) raakte ik in de ban van klank, woorden en ritme. Sindsdien ben ik in de pen geklommen en nooit meer afgedaald. Als eindbaas combineer ik alle elementen van een evenement tot een in letters gegoten wrap-up: dé slotperformance aan het eind van de dag waarop iedereen nog een laatste keer aanslaat. Sfeer, kernbegrippen, de locatie zelf, de tekst op de kleding van een aanwezige, van schijnbaar kleine of mogelijk onbelangrijke uitspraken tot grootse gebeurtenissen; alles kan in de wrap-up terecht komen en een onverwachte draai geven aan de voordracht.